Προδόθηκα απο φίλο...

Ξάπλωσα ανάσκελα και προσπάθησα να απολαύσω το ηλεκτρονικό τσιγάρο μου κοιτώντας έναν αγώνα επαγγελματικής πυγμαχίας,ναι τώρα πια καπνίζω  στο δωμάτιο μου χωρίς να φωνάζει η κύρια τασούλα από το υπνοδωμάτιο της απειλώντας  θεούς και δεμονες.Ο αγώνας είναι έτοιμος να ξεκινήσει και στην κόκκινη γωνία ο πυγμάχος "δέχεται" φιλία και τελευταία λόγια συμπαράστασης από έναν φίλο του.Βλέπεις στα μάτια του την αγάπη και την αγωνία που έχει γιαυτόν,είναι φίλος του....Και εγώ αμέσως ζηλεύω...ίσως γιατί έχω άσχημες ιστορίες να διηγηθώ με φίλους που είχα,είχα...
Άραγε είναι πραγματικός του φίλος?Αναρωτιέμαι καθώς βλέπω της εικόνες αυτές.Τον έχει προδώσει ποτέ?Όχι???Δηλαδή είναι κανονικός φίλος,όπως πιστεύαμε μικροί πως είναι οι φίλοι και όπως τους βλέπουμε στις ταινίες?Πρέπει να είναι υπέροχο αυτό,μακάρι να το ζούσα...λέω.
Οι μέρες αυτές είναι δύσκολες και δεν θα είμαι από αυτούς που κλαψουρίζουν για φιλίες και μαλακίες τέτοιες ώρες.Θα είμαι σκληρός και απόλυτος.Το παρακάτω είναι απόσπασμα από τα αγαπημένα μου βιβλία.Μιλάει για επιχειρήσεις και....βασικά μιλάει για ΜΙΑ επιχείρηση,ΤΗΝ επιχείρηση,μαφία....αλλά ποιος είπε πως διαφέρουμε τόσο από αυτούς?Το ίδιο είμαστε με την διαφορα πως αυτοί ξέρουν και εμείς μαθαίνουμε.Αυτός ο καργιόλης λέει σε λίγες σειρές την μια και μοναδική αλήθεια,αυτήν που για να την μάθω εγώ πρέπει να ζήσω έναν αιωνα και για να την γράψω τρεις τόμους....

Οι φίλοι δεν είναι ποτέ τόσο σημαντικοί όσο η οικογένεια.Μην συγχέεται την πίστη ανάμεσα στους φίλους με τους δεσμούς του αίματος.Το πρόβλημα με τους φίλους είναι η ειλικρίνεια.Θα σε προδώσουν σίγουρα,αν τους δόσεις την ευκαιρία κι όταν τους ρωτήσεις γιατί,θα σου πετάξουν καταπρόσωπο "μην το παίρνεις προσωπικά,έτσι είναι οι δουλειές" .Θα υποστηρίζουν πάντα την υπέρτατη πίστη τους στο χρήμα με αυτή την φράση "Δεν έχω τίποτα μαζί σου,αυτά έχει η δουλειά".
Τους αληθινούς σου φίλους θα τους μάθεις αφού τους δοκιμάσεις.Μέχρι τότε ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος.Όσο τα πράγματα πάνε καλά για σένα,δεν μπορείς να τους ελέγξεις.

Τελικά πια ήταν η πρώτη φορά που προδόθηκα από φίλο?Μα που διάολο να θυμάμαι,μπορώ με σιγουριά να πω μερικές "τελευταίες" φορές.Αν με ρωτήσετε αν πιστεύω στην φιλία θα πω κάτι που λέω από τότε που σταμάτησα να ονειρεύομαι.Οι φίλοι υπάρχουν αλλά είναι σε έναν άλλον κόσμο,στον κόσμο της φαντασίας μας,υπάρχουν όσο πιστεύαμε στην αθανασία και μόλις περάσαμε την εφηβία μας,και σταματήσαμε να πιστεύουμε πως είμαστε αθάνατοι σταματήσαμε να ονειρευόμαστε.Toτε σταματάει το ταξίδι στην φαντασία.Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε που οι φίλοι μου ερχόντουσαν έξω από το σπίτι μου και με φώναζαν για μπάλα....
Πάνε χρόνια που τα αρχίδια μου δεν είχαν τρίχες.Aπό τότε που τις απέκτησα έχασα και τους φίλους μου,και ξέρετε γιατί?Γιατί και αυτοί οι μαλακές απέκτησαν τις δικές τους,πλέoν ασχολούμαστε με πουτσότριχες και ξεχάσαμε πως κάποτε γράφαμε στα θρανία  Π+Ν=BFFE ,τώρα μας φαίνεται πουστικό αλλά γίναμε οι μαγαλυτεροι πούστηδες του κόσμου.....άγνωστοι πούστηδες....αγνωριστοι καργιολιδες...