Πρώτη φορα που αφησα την μοίρα μου να αποφασίσει

Πρώτη φορα που αφησα την μοίρα μου να αποφασίσει.Οι Μοίρες...αχ αυτές οι Μοίρες που τόσο δεν πιστεύω σε αυτές,είμαι ένας άνθρωπος με τετράγωνο μυαλό,στα 29 πια οι λέξεις πεπρωμένο,τύχη,θεός,κόλαση σημαίνουν λίγα πράγματαγια μενα...
Οι μοίρες λοιπόν σύμφωνα με την μυθολογία ήταν τρις γυναίκες.Η Κλωθώ που συμβόλιζε το παρόν,η Λάχεσις που καθόριζε το μέλλον και αποφάσιζε τι θα συμβεί στον καθένα στο υπόλοιπο τις ζωής του και η Άτροπος που συμβόλιζε το παρελθον και ήταν υπεύθυνη για τον θάνατο.Βεβαια υπήρχε και μια ακόμα μοίρα,το όνομα τις ήταν τύχη...
Σε αυτές τις τέσσερις τύπισσες έδιναν λογαριασμό ακόμα και οι θεοί...ποσο μάλλον εμείς οι άνθρωποι που στην εποχή μας έχουμε πάψει να τις πιστεύουμε και δώσαμε τις υποχρεώσεις τους σε αλλα πραγματα,πιο επιστημονικά.Πράγματα που έχουν να κάνουν με μαθηματικά και στατιστικές οι οποιες δεν κάνουν ποτε λάθος.Όταν αποφασισα να ασχοληθώ με τον τζόγο έπρεπε να διαλέξω.Να διαλέξω την μια πλευρά η την άλλη,τις μοίρες η τα μαθηματικά.Μετά από μια σκεψη ενός-δυο δευτερολέπτου κατέληξα στο μονοπάτι τον μαθηματικών και βάλθηκα να αποδειξω σε όλους ποσο χαζοί είναι πιστεύοντας πράγματα που επινόησαν πρόγονοι μας,τα οποια για μένα ήταν αστεία και για αυτούς μια αλήθεια που υπάρχει,δεν την βλέπεις δεν την νιώθεις δεν την μυρίζεις δεν...δεν...δεν...δεν.. αλλα υπάρχει!
Τα μαθηματικά μου έμαθαν από νωρίς πως αν κάποιος ρίξει στον αέρα ένα νόμισμα αυτό θα προσγειωθεί έχοντας τις μισές φορες την μια όψη και τις υπόλοιπες την άλλη.Από εκείνη την ώρα και μετά,το μυαλό μου άρχισε να παίρνει μονο μαθηματικές στροφές και αποφάσισα να μάθω καλά αυτήν την τοσο όμορφη επιστήμη...
Στις αποφάσεις τις ζωή μου είχα πάντα διπλα μου την λογική και τα μαθηματικά και έτσι προχωρούσα.Ένα υπάκουο στρατιωτάκι που έμαθε μέσα σε λίγους μήνες όσα μια ολόκληρη ζωή η ιδια η ζωη μου έκρυβε.Ένιωθα σπουδαίος που είχα την γνώση ενώ άλλoi την αγνοούσαν και ετοίμαζα την βαλίτσα για το ταξίδι που ονόμασα "κατάκτηση του κόσμου".
Τα πράγματα πήγαιναν έτσι όπως ακριβώς τα ήθελα...τα μαθηματικά είναι αλάνθαστα και αφού ήμουν στην σωστή πλευρα τίποτα δεν θα μπορούσε να με εμποδίσει.Άρχισα λοιπόν να μαζεύω...Να μαζεύω το κάθε euro από τους ανθρώπους που παίζαν τζόγο και που πίστευαν στην μοίρα και στην τύχη. Έλεγα πάντα πως παω να παίξω και πως θα γυρίσω με πολλά πολλά κέρδη,κοροϊδεύοντας τους υπολοιπους που αφενός δεν γνώριζαν το παιχνίδι σε βάθος και αφετερου  ήταν εκεί μονο και μονο για την διασκέδαση και την ψυχαγογια τους.Αλλα όχι εγώ,εμενα δεν με ένοιαζε τίποτα από όλα αυτά.Ήμουν ένας καλός παίκτης που έπρεπε να πάρω τα λεφτά που χρειαζόμουν τόσο πολύ και να φύγω...
Χάθηκα,ναι χάθηκα...κάτι δεν πήγαινε καλά,το ένιωθα...ήμουν σε ένα μονοπάτι που είχα ονομάσει μαθηματικό μονοπάτι για τα κέρδη μου αλλα κάτι σίγουρα ήταν στραβό.Μια μέρα σηκώθηκα από το δωμάτιο μου και πήγα στο σαλόνι οπου ο μπαμπάς με την μαναρα μου έβλεπαν τηλεόραση...κάθισα διπλα τους και ξεστόμισα την μεγαλύτερη αλήθεια που ένιωθα,γιατί ήθελα βοήθεια.Ήξερα που θα την βρω,στο σαλόνι...
"Μπαμπά,έχω γίνει τσιγκούνης" ειπα,δεν χαμογέλασα,δεν γύρισε."τι μπορώ να κάνω γιαυτο? Δεν θέλω να είμαι έτσι" Ο πατέρας μου γύρισε προς το μέρος μου και μου χαμογέλασε,και μετά γύρισε πάλι το κεφάλι του προς την τηλεόραση!Αυτός ο τύπος είναι 66 χρόνον,δούλευε σας σκυλί όλη του την ζωή και λίγες μέρες πριν την σύνταξη του αγόρασε με τις οικονομίες του,με όλες τις οικονομίες του ένα οικόπεδο.
Οχι για αυτόν,για μας.Για τα παιδιά του,και τώρα...τώρα έχει μονο μια τηλεόραση...τίποτα άλλο.
Κάποτε είχα 5 euro και για μένα σήμαινε ένα παγωτό και λίγα τσιγάρα,τώρα έχω 5 euro και ψάχνω να τα διπλασιάσω...μαθηματικά βλέπεις.Έγινα αυτό που μισούσα πάντα και ντρέπομαι. Έγινα...τσιγκούνης.Αυτό για μένα είναι χειρότερο από όλα και γιαυτο αποφάσισα να το "πετάξω" από πάνω μου.Να πάνε να γαμηθούν οι διπλασιασμοί,η μπάνκα,τα λεφτά στην άκρη.Θα ζήσω όπως ζούσα πάντα,όλα η τίποτα.Αυτό μου ταιριάζει,"γιαυτο" είμαι φτιαγμένος.Αν δεν γίνετε να τα έχω όλα ας μην έχω τίποτα.


Στιχοι απο ενα αγαπημενο τραγουδι....
Δεν ειναι τιποτα απ'ολα αυτα,δεν ειναι τα λεφτα,ουτε η δοξα ειναι στο μυαλο μου η λοξα
χρονια τωρα περπατω στην ιδια ροτα,σταματαω στο ταμπουρο ξεκινωντας απ'τη μποτα
να πα να γαμηθουνε ολα,για μας δεν ειναι μοδα,ολα ή τιποτα-αν οχι ολα τιποτα
γαμα τα,τα νιατα μας εδω γιναν γεραματα σε τρυπες λεσχες και προγραμματα
σαν χιονια λιωσαν τα καλυτερα μας χρονια,γι'αυτο μωρη καριολα γι'αυτο τα θελω ολα