Πρωτη φορα,καθε φορα πρωτη φορα.

Μπουμ,ανοιγει η πορτα,η ευχή σου πραγματοποιείται και νιώθεις τόσο χαρούμενος
τρέχεις στο τραπέζι του δωματίου και ξεκινάς να τρως
αγνοείς τους υπολοιπους του δωματίου
όχι από αγένεια αλλα από αγνοια
δεν σε ενδιαφέρει τίποτα,ούτε το δηλητήριο που πίνεις για να κατεβουν οι μπουκιές
η πόρτα άνοιξε,μονο αυτό έχει σημασία.
όλα τα αλλα μπορούν να περιμένουν...λες

μόλις χορτάσω και γίνω πιο δυνατός,θα μπορώ να πολεμήσω κάθε δαίμονα
το δωμάτιο άνοιξε,ποτε δεν θα βγω από δω μέσα,σκέφτεσαι
ποσο ανόητοι ήταν όσοι υπήρξαν εδώ και δεν κατάφεραν να μείνουν,χαμογελάς
αυτό το δωμάτιο φτιάχτηκε για μένα,αν δεν έμπαινα εδώ εγώ,ίσως να έμενε πάντα άδειο,εγωισμος
η κοιλια σου πεινάει ακόμα αλλα σιγά σιγά το δωμάτιο δεν σε χωράει,σου λέει
κάθεσαι και προσπαθείς να καταλάβεις πως όλα αυτά που βλέπεις
ηλίθια,κατάφερες να αγνοήσεις πριν,τοσο ηλίθια

θέλεις παλι τον εαυτό σου αδυνατο για να χωράει στο δωμάτιο
ορκίζεσαι να μην βγείς ποτε,θα πεθάνω εδώ η θα ζήσω για πάντα μέσα του,του λες
βλέπεις να χερια σου να αλλάζουν,προσπαθείς να σηκώσεις το ποτήρι με το κρασί αλλα,όχι
χιλιάδες χερια εμφανίζονται τωρα πια,πριν το κρασί χυθεί κάτω έχεις γίνει αόρατος
τώρα βλέπεις και τους υπολοιπους,δεν είχαν φύγει ποτε,εκεί ήταν όπως και εσύ τώρα,χωρις υλη
η πόρτα ανοίγει και κάποιος τρέχει προς το τραπέζι,αρχίζει και τρώει γρήγορα
για ένα δευτερόλεπτο σταματαει  την μάσα,σαν κάτι να σκέφτεται,χαμογελάει για λίγο
κατεβάζεις το κεφάλι και θυμάσαι την ελευθερια,είναι αργά...