Γύρισα σπίτι αργά,μόνος,έξω σε βόλτες με σκέψεις σαν μια ζόρικη σαλάτα.Έκατσα να γράψω αυτά που με ζορίζουν αλλά δεν μπορώ.Θυμάμαι την πρώτη φορά που έκατσα σε εκείνο το πράσινο τραπέζι,από τότε το ήξερα.Νομίζω πως αν με ρωτήσει κάποιος πως πάει,θα του απαντήσω καλά,και θα το εννοώ....
