Που σκόνταψα και έχασα την πίστη μου...

Την πρώτη φορα που σκόνταψα ήταν όταν έκλεισα τα 18 μου χρονια,ήμουν ενήλικας και έκατσα να κάνω έναν απολογισμό με τα πράγματα που είχα την φαντασία πως θα πραγματοποιήσω και πια από αυτά τελικά κατάφερα να κάνω πραγματικότητα,έπεσα δεν λες τίποτα...
Έίχα τελειώσει το τεχνικό λύκειο και....ok αυτό ήταν όλο.Άν και την σχολική μόρφωση δεν την είχα ποτε σε μεγάλη εκτίμηση και ούτε είχα όνειρα να σπουδάσω νονορομποτικι αυτό ήταν το μοναδικό κατόρθωμα που στόλιζε εκείνη την λευκη σελίδα πάνω στην οποια εγώ ο μαλάκας έκατσα να γράψω ένα σορό αράδες.Κάποιοι ηλίθιοι θα πούνε "φιλε στα 18 αρχίζει η ζωή" ναι,αλλα αυτοί είναι ηλίθιοι και δεν απαντάμε ποτε σε αυτούς έτσι δεν είναι;Αλλα επειδή έχω πολύ έμπνευση θα κάνω μια εξαίρεση και αυτή την φορα θα τους απαντήσω,μονο και μονο γιατί έχω κάτι πολύ καλο να πω που θα με κάνει να νιώσω έξυπνος και ωραίος.Λοιπόν: είστε ηλίθιοι.
Αν με απήγαγαν εκείνη την στιγμή εξωγήινοι και με ρωτούσαν τι διάολο έκανα εκεί κάτω με τους υπόλοιπες μαλακες 18 χρόνια,θα τους έδειχνα την κόλα και είμαι σίγουρος πως θα με βασάνιζαν μέχρι θανατου γιατί δεν θα με πίστευαν ποτε.Τo μονο που θα μπορούσε να με σώσει είναι αν υπήρχε κάνας ηλίθιος εξωγήινος και θα έλεγε στους υπολοιπους πως η ζωή στην Γή ξεκινάει μετά τα 18,τότε θα γλίτωνα....
Εμείς οι ξεχωριστή τύποι που λέει και ένας φίλος έχουμε το εξής κακό,είμαστε μαλακες και επιμένουμε μια ζωή σε αυτό.Γιατί;Γιατί μισούμε να είμαστε ηλίθιοι.Και όταν έρχεται η ώρα του απολογισμού τις ενηλικίωσης δεν έχουμε δικιολογιες ηλιθίων.Είμαστε ειλικρινής αλλα και απογοητευμένοι.Απογοητευμένοι με τον εαυτό μας; Όχι,σίγουρα όχι,ίσως να ακούγεται εγωιστικό αλλα έτσι είναι.Είμαστε απογοητευμένοι γιατί τελικά η ηλίθιοι περνούν καλύτερα.Άρα ανακεφαλαιώνουμε,οι ηλίθιοι περνούν καλύτερα από τους μαλακες.
Το ξέρω πως θα πεθάνω και τα πιστεύω που δεν θα αλλάξουν ποτε,θα είμαι πάντα ένας μαλάκας ακόμα και αν ηλιθιοποιηθω λίγο θα είμαι πάντα ένας μαλάκας....
Κάπου εκεί όμως,εκεί που σκοντάφτεις και πέφτεις κάτω,αράζεις....αράζεις κάτω για μερικά χρονια....αράζεις γιατί γουστάρεις...γιατί έτσι πρέπει...γιατί ακόμα και σε κακό να σου βγει ξέρεις πως αυτό πρέπει να κανεις...
Τότε εκείνη την ημερα σκόνταψα,έπεσα σε ένα χαντάκι από το οποιος σας γράφω τώρα,"Πρέπει να σηκωθείς και να συνεχίζεις να παλεύεις...." "Δεν πρέπει να τα παρατάς ποτε" ακούω αυτές τις φωνές όταν πέφτω για ύπνο και αναστατώνομαι,ανοίγω τα ματια μου,βλέπω πως φωνάζουν κάποιοι ηλίθιοι,γυρίζω πλευρό και ξανακοιμάμαι...απλα τα πραγματα.
Κάποιος ηλίθιος ίσως έχει την απορία "θα είσαι εκεί μια ζωή;" Όχι ,δεν θα είμαι εκεί μια ζωή,θα σηκωθώ.Θα σηκωθώ το βραδυ όμως που εσύ νομίζεις τόσα χρονια πως κοιμάμαι αλλα δεν κοιμάμαι,μαθαίνω.Μαθαίνω διαβάζοντας το βιβλίο με τίτλο "Πως να επιβιώσεις ανάμεσα σε ηλίθιους" και γιαυτο τόσα χρονια τώρα δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο,είναι μεγάλο το μπουρδέλο και απαιτεί πολλά χρονια για να το εμπεδώσεις.Ο τίτλος λέει πως έχασα την πιστη μου....μαλακίες,η πιστη δεν χανεται,την εχουμε εμεις οι μαλακες και δεν θα την δωσουμε ποτε στους ηλιθιους να την γαμησουν.
Ξέρω πως την μέρα που θα πεθάνω και πριν περάσω την μεγάλη πύλη τις κολάσεως θα με σταματήσει ο Άγιος συνονόματος και θα με ρωτήσει γιατί παω προς την Κολαση και όχι στον παραδείσo.Θα συνεχίσω να περπατάω προς φωτιά....αυτό μου άρεσε να κάνω πάντα....αυτό που μου εμαθε εκείνο το βιβλίο να κάνω...Και καθως θα προχωραω θα του ψιθυρισω....μαλάκας....

Προδόθηκα απο φίλο...

Ξάπλωσα ανάσκελα και προσπάθησα να απολαύσω το ηλεκτρονικό τσιγάρο μου κοιτώντας έναν αγώνα επαγγελματικής πυγμαχίας,ναι τώρα πια καπνίζω  στο δωμάτιο μου χωρίς να φωνάζει η κύρια τασούλα από το υπνοδωμάτιο της απειλώντας  θεούς και δεμονες.Ο αγώνας είναι έτοιμος να ξεκινήσει και στην κόκκινη γωνία ο πυγμάχος "δέχεται" φιλία και τελευταία λόγια συμπαράστασης από έναν φίλο του.Βλέπεις στα μάτια του την αγάπη και την αγωνία που έχει γιαυτόν,είναι φίλος του....Και εγώ αμέσως ζηλεύω...ίσως γιατί έχω άσχημες ιστορίες να διηγηθώ με φίλους που είχα,είχα...
Άραγε είναι πραγματικός του φίλος?Αναρωτιέμαι καθώς βλέπω της εικόνες αυτές.Τον έχει προδώσει ποτέ?Όχι???Δηλαδή είναι κανονικός φίλος,όπως πιστεύαμε μικροί πως είναι οι φίλοι και όπως τους βλέπουμε στις ταινίες?Πρέπει να είναι υπέροχο αυτό,μακάρι να το ζούσα...λέω.
Οι μέρες αυτές είναι δύσκολες και δεν θα είμαι από αυτούς που κλαψουρίζουν για φιλίες και μαλακίες τέτοιες ώρες.Θα είμαι σκληρός και απόλυτος.Το παρακάτω είναι απόσπασμα από τα αγαπημένα μου βιβλία.Μιλάει για επιχειρήσεις και....βασικά μιλάει για ΜΙΑ επιχείρηση,ΤΗΝ επιχείρηση,μαφία....αλλά ποιος είπε πως διαφέρουμε τόσο από αυτούς?Το ίδιο είμαστε με την διαφορα πως αυτοί ξέρουν και εμείς μαθαίνουμε.Αυτός ο καργιόλης λέει σε λίγες σειρές την μια και μοναδική αλήθεια,αυτήν που για να την μάθω εγώ πρέπει να ζήσω έναν αιωνα και για να την γράψω τρεις τόμους....

Οι φίλοι δεν είναι ποτέ τόσο σημαντικοί όσο η οικογένεια.Μην συγχέεται την πίστη ανάμεσα στους φίλους με τους δεσμούς του αίματος.Το πρόβλημα με τους φίλους είναι η ειλικρίνεια.Θα σε προδώσουν σίγουρα,αν τους δόσεις την ευκαιρία κι όταν τους ρωτήσεις γιατί,θα σου πετάξουν καταπρόσωπο "μην το παίρνεις προσωπικά,έτσι είναι οι δουλειές" .Θα υποστηρίζουν πάντα την υπέρτατη πίστη τους στο χρήμα με αυτή την φράση "Δεν έχω τίποτα μαζί σου,αυτά έχει η δουλειά".
Τους αληθινούς σου φίλους θα τους μάθεις αφού τους δοκιμάσεις.Μέχρι τότε ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος.Όσο τα πράγματα πάνε καλά για σένα,δεν μπορείς να τους ελέγξεις.

Τελικά πια ήταν η πρώτη φορά που προδόθηκα από φίλο?Μα που διάολο να θυμάμαι,μπορώ με σιγουριά να πω μερικές "τελευταίες" φορές.Αν με ρωτήσετε αν πιστεύω στην φιλία θα πω κάτι που λέω από τότε που σταμάτησα να ονειρεύομαι.Οι φίλοι υπάρχουν αλλά είναι σε έναν άλλον κόσμο,στον κόσμο της φαντασίας μας,υπάρχουν όσο πιστεύαμε στην αθανασία και μόλις περάσαμε την εφηβία μας,και σταματήσαμε να πιστεύουμε πως είμαστε αθάνατοι σταματήσαμε να ονειρευόμαστε.Toτε σταματάει το ταξίδι στην φαντασία.Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε που οι φίλοι μου ερχόντουσαν έξω από το σπίτι μου και με φώναζαν για μπάλα....
Πάνε χρόνια που τα αρχίδια μου δεν είχαν τρίχες.Aπό τότε που τις απέκτησα έχασα και τους φίλους μου,και ξέρετε γιατί?Γιατί και αυτοί οι μαλακές απέκτησαν τις δικές τους,πλέoν ασχολούμαστε με πουτσότριχες και ξεχάσαμε πως κάποτε γράφαμε στα θρανία  Π+Ν=BFFE ,τώρα μας φαίνεται πουστικό αλλά γίναμε οι μαγαλυτεροι πούστηδες του κόσμου.....άγνωστοι πούστηδες....αγνωριστοι καργιολιδες...